Google画像検索と、ベトナムに根付くこと

(”インターネットが私たちに及ぼす影響”というベトナム語の宿題を頂いたので、エッセー風に書いてみました。尚、ベトナム語の宿題では”彼”を”彼女”に自動変換してます)

「植物の名前を憶えれば、独りでも寂しくないよ。」

初冬の中欧の街で、寒さから逃げる様に二人で入った宮殿内の温室植物園。
緑色の鉄骨とガラスで出来たロールケーキのような形の建物だ。
寒さを吸い込んだ外の石造りの街並みとは違い、温室内は色彩で溢れていた。
花々が空調に合わせゆっくりと揺れている。

花を眺めていた所、背後からゆっくりと、諭すような声で彼は私に言った。
「植物の名前を憶えれば、独りでも寂しくないよ。」
「何でそんな事をいうの？」
振り向き、いつもの様に彼の表情を読み取ろうとした。ポーカーフェイスだ。もう何も読み取れやしない。

別れ話はそれから一週間くらい後のクリスマス間近の日だった気がする。
日の落ちた後のカフェの薄闇の中で
「これからは独りで生きて欲しい」と彼は一言いい、まだ暖かいコーヒーを残したまま立ち去って行った。
かつては穏やかに僕を見ていた緑色の瞳を失くし、街は全ての色を失くしたように見えた。

中欧のあの街を離れ、10年以上は過ぎた。

ベトナムにやってきた時、あの街では温室の中にあったヤシの樹がそのまま湖岸に植わっている事に、
頭ではわかっていても心が驚いていた。

そして街の花々に眼を奪われた。
今まで見たことのない、目に飛び込んでくるような色彩が眩しかった。

Googleに画像検索というものがある。これさえあれば写真を基に検索し、花々の名前を知ることができる。

むせ返るような青い空の下、真っ赤な雲の様に見える花の名前がホウオウボク(Phượng vĩ)であり、ベトナム人にとっては友と卒業の別れを惜しむ花であること知り、夜に不意に甘く香ってくる小さな白い花がHoa sữaであることを知った。

花を名前を一つずつ覚えていく事で、少しづつこの街に馴染み、根をはっていく事を感じている。

ただ、いくら花の名前をかき集めても、独りでないことの喜びには敵わないような気がする。
あの人は、今でも植物の名前をかき集めているのだろうか？

"Nếu bạn nhớ tên của loài cây, bạn sẽ không cô đơn một mình."
Một khu vườn bách thảo nhà kính trong cung điện nơi cả hai đặt chân đến để trốn cái lạnh đầu đông của thành phố.
Đó là một tòa nhà giống như một chiếc bánh cuộn được làm bằng thép xanh và thủy tinh.
Không giống như cảnh quan thành phố bằng đá lạnh lẽo bên ngoài, những ngôi nhà kính đầy màu sắc. 
Những bông hoa đang đu đưa trong làn gió ấm áp.

Khi tôi đang nhìn những bông hoa, Cô ấy nói chậm rãi từ phía sau.
"Nếu bạn nhớ tên của loài cây, bạn sẽ không cô đơn một mình."
"Tại sao bạn nói như vậy?"

Tôi quay lại và cố gắng đọc biểu cảm của cô ấy như bình thường.  Đó là một mặt poker. Tôi không đọc được gì nữa.
Tôi nghĩ câu chuyện chia tay diễn ra sau đó khoảng một tuần, gần lễ Giáng sinh. 

Trong quán cà phê tối sau khi mặt trời lặn, Cô ấy rời đi với một tách cà phê, nói: "Tôi muốn bạn sống một mình từ bây giờ." 
Tôi mất đi đôi mắt xanh đã từng nhìn tôi một cách bình lặng, và thành phố như mất hết sắc màu.

Hơn 10 năm đã trôi qua kể từ đó.

Tôi rất ngạc nhiên khi những cây cọ, thứ chỉ có thể tìm thấy trong nhà kính ở châu Âu, lại mọc ở bờ hồ ở Việt Nam.

Và tôi đã bị mê hoặc bởi những bông hoa bên đường.
Những màu sắc nhảy vào mắt tôi thật chói mắt, điều mà tôi chưa từng thấy trước đây. 

Google có một tìm kiếm hình ảnh. Nếu bạn có điều này, bạn có thể tìm kiếm dựa trên ảnh và biết tên của loài hoa.

Tên loài hoa trông như đám mây đỏ dưới trời xanh ấy là Phượng Vĩ, tôi được biết đó là loài hoa mà người Việt nhớ bạn bè trong lễ tốt nghiệp.
Tôi được biết tên của một loài hoa trắng nhỏ bỗng tỏa hương thơm ngào ngạt vào ban đêm là Hoa sữa.

Khi nhớ tên từng loài hoa, tôi cảm thấy mình dần trở nên quen thuộc với thành phố và bén rễ.

Tuy nhiên, dù bạn có sưu tập bao nhiêu tên hoa đi chăng nữa thì niềm vui khi sống bên nhau vẫn lớn hơn khi chỉ có một mình.
Cô ta vẫn đang thu thập tên của các loài thực vật?