9. Street shamisen in Athens second day (En/Fr/Gr/中/한/日)
MENU
↑Choose your language!
English｜Français｜ελληνική γλώσσα｜ 한국어｜中国人｜日本語
■日本語まとめ
https://note.com/shamisenist_jp/m/mbbc9df938c80
■１〜６ Greece with friend https://note.com/shamisenist_jp/m/m5fdccc1b021f
■７〜１５ Street shamisen in Athens
https://note.com/shamisenist_jp/m/mee7a8335b519
■１６〜２０ Paris
https://note.com/shamisenist_jp/m/mdc3fee7a0cb4
In English
I got up, packed, and walked to the next inn.
But my luggage was really heavy.
In this trip, all luggage is
(1) a trash-like case for the shamisen in pieces
(2) a long case for the assembled 1.2-meter-long shamisen
and little bag.
My all luggage was
・The luggage that would normally be carried in a suitcase with tires
＋ a set of shamisen
and I had to carry all by hand, no tires, so this was impossible for a girl.
With only two blocks to go, I ran out of energy and put my luggage on the side of the road.
I ate a croissant and watching walking people, and sighed that I would never go around Europe without buying tires.
After I get to the next inn, I headed to work with my shamisen because it was Saturday so there might be a lot of people.
My colleagues had already expanded the store, and I think Japanese people are really strange creatures because I feel late even though there is no such rule.
The usual dog was in my place, and an accessory couple said, "We saved you a spot! It's a beautiful day!" and we all enjoyed the sun together.
As I was getting ready to play, a guitarist playing about 100 meters away asked, "Can you move it around a bit?" very nicely.
I asked the couple, they agreed that it was important to give in and finding new spot is not so bad, and we found a little further away, where the orchestra had been yesterday.
I could play while looking at the Parthenon, and the cobblestone pavement made the sound of the shamisen very resonant.
It was less sunburned than yesterday's place, and it was an open area where both people going to the Parthenon and those who had finished walking down the street of Plaka could pass by.
Across the street, there is a bread store, and the old man from the first day was talking the shop staff. He waved to me with a look like, "You're there today!"
On the second day, the streets of a foreign country became my home.
You never really know what life is going to be like.
Of the various Tsugaru folk songs I played, it was the Yasaburo-busi that people came to me the most, saying, "You are very special!", "What country is this from?", "I was moved", and more.
I could feel from their faces and voices that the people who came to Greece from all over Europe and who live in Greece were moved from the bottom of their hearts, and not just flattered.
The London writer lady said, "Let me know when you come to London!" and became my friend, the traveling families were supportive, and personally, and I was happy and healed by the elderly couples who were happy to see me and give me candies.
As I was playing, a boy landed in front of me, with a "schatto" sound effect.
He asked me in Japanese, "Are you Japanese?"
I looked up and saw a boy of about 5th or 6th grade standing there, wearing a fluffy blue jacket with a slight green tinge on his shoulders, Japanese but not Japanese atmosphere.
I said, "Yes, this is shamisen!"
"Let me go get my mom and dad for a minute!"
He was gone like a rabbit, and his father, mother, and a girl came over and said, "Hello!" and I could speak Japanese for the first time in a long time.
They are living in Egypt via Syria and Jordan, and traveling Greece, and go to Meteora tomorrow. I said them Meteora is freezing cold.
When I told them that I was planning to tour around Europe, they told me that there was a shamisen player Daniel in Hungary, so Hungary joined to my plan this day.
We took a picture together, even got a tip, exchanged contact information, and said, "See you in Egypt!"
About 10 minutes after we parted, the two kids came running back.
"Here's something for you! " They gave me a SIM card.
When we exchanged contact information, I didn't have a signal, so the parents bought it forme.
They looked like angels as they smiled and waved at me, saying, "Good luck!"
After traveling around Europe, I visited Egypt, where I had a life-changing experience that further convinced me that these parents must be the reason why their children are so wonderful.
They were a wonderful family, Japanese but foreign atmosphere, liberal and open.
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
In French
J'utilise un logiciel de traduction, je m'excuse donc s'il y a des erreurs ou des impolitesses.
Je me suis levé, j'ai fait mes bagages et j'ai marché jusqu'à la prochaine auberge.
Mais mes bagages étaient très lourds.
Pour ce voyage, tous les bagages sont
(1) un étui en forme de poubelle pour le shamisen en pièces détachées (2) un long étui pour le shamisen assemblé de 1,2 mètre de long
et un petit sac.
Mon seul bagage était・Les bagages qui seraient normalement transportés dans une valise avec des pneus ＋ un ensemble de shamisen
et je devais tout porter à la main, sans pneus, ce qui était impossible pour une fille.
Alors qu'il ne restait plus que deux rues à parcourir, j'ai manqué d'énergie et j'ai posé mes bagages sur le bord de la route.
J'ai mangé un croissant en regardant les gens marcher, et j'ai soupiré que je ne ferais jamais le tour de l'Europe sans acheter de pneus.
Après avoir rejoint l'auberge suivante, je me suis rendu au travail avec mon shamisen, car c'était samedi et il risquait d'y avoir beaucoup de monde.
Mes collègues avaient déjà agrandi le magasin, et je pense que les Japonais sont vraiment des créatures étranges car je me sens en retard alors qu'il n'y a pas de règle en la matière.
Le chien habituel était à ma place et un couple d'accessoires m'a dit : "Nous vous avons gardé une place ! C'est une belle journée !" et nous avons tous profité du soleil ensemble.
Alors que je me préparais à jouer, un guitariste qui jouait à une centaine de mètres m'a demandé très gentiment : "Pouvez-vous vous déplacer un peu ?
J'ai demandé au couple, ils ont convenu qu'il était important de céder et que trouver un nouvel endroit n'était pas si mal, et nous avons trouvé un endroit un peu plus loin, là où l'orchestre avait été hier.
J'ai pu jouer en regardant le Parthénon, et le pavé rendait le son du shamisen très résonnant.
L'endroit était moins brûlé par le soleil que celui d'hier, et c'était une zone ouverte où les gens qui allaient au Parthénon et ceux qui avaient fini de se promener dans la rue de Plaka pouvaient passer.
De l'autre côté de la rue, il y a une boulangerie, et le vieil homme du premier jour discutait avec le personnel de la boulangerie. Il m'a fait un signe de la main avec un regard du genre "Tu es là aujourd'hui !".
Le deuxième jour, les rues d'un pays étranger sont devenues ma maison. On ne sait jamais vraiment à quoi la vie va ressembler.
Parmi les différentes chansons folkloriques de Tsugaru que j'ai jouées, c'est le Yasaburo-busi que les gens sont venus me voir le plus souvent, en me disant : "Vous êtes très spécial", "De quel pays vient-il ?
Je pouvais sentir sur leurs visages et dans leurs voix que les personnes qui sont venues en Grèce de toute l'Europe et qui vivent en Grèce étaient émues du fond du cœur, et pas seulement flattées.
La femme écrivain londonienne m'a dit : "Prévenez-moi quand vous viendrez à Londres !" et est devenue mon amie, les familles de voyageurs m'ont soutenue, personnellement, et j'ai été heureuse et guérie par les couples de personnes âgées qui étaient heureux de me voir et de me donner des bonbons.
Alors que je jouais, un garçon a atterri devant moi, avec un effet sonore de "schatto".
Il m'a demandé en japonais : "Êtes-vous japonais ?"
J'ai levé les yeux et j'ai vu un garçon de 5e ou 6e année qui se tenait là, vêtu d'une veste bleue duveteuse avec une légère teinte verte sur les épaules, japonais mais sans l'atmosphère japonaise.
J'ai répondu : "Oui, c'est du shamisen !".
"Je vais chercher mon père et ma mère un instant !" Il est parti comme un lapin, et son père, sa mère et une fille sont venus me dire "Bonjour" et j'ai pu parler japonais pour la première fois depuis longtemps.
Ils vivent en Égypte, en passant par la Syrie et la Jordanie, et voyagent en Grèce. Je leur ai dit que Meteora était glacial.
Quand je leur ai dit que je prévoyais de faire le tour de l'Europe, ils m'ont dit qu'il y avait un joueur de shamisen, Daniel, en Hongrie, alors la Hongrie s'est jointe à mon plan ce jour-là.
Nous avons pris une photo ensemble, nous avons même reçu un pourboire, nous avons échangé nos coordonnées et nous nous sommes dit "À bientôt en Égypte !".
Environ 10 minutes après notre départ, les deux enfants sont revenus en courant.
"Ils m'ont donné une carte SIM. "Ils m'ont donné une carte SIM.
Lorsque nous avons échangé nos coordonnées, je n'avais pas de signal, alors les parents me l'ont achetée. Ils avaient l'air d'anges lorsqu'ils m'ont souri et m'ont fait signe de la main en me disant : "Bonne chance !".
After traveling around Europe, I visited Egypt, where I had a life-changing experience that further convinced me that these parents must be the reason why their children are so wonderful.
They were a wonderful family, Japanese but foreign atmosphere, liberal and open.
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
In Greek
Χρησιμοποιώ λογισμικό μετάφρασης, οπότε ζητώ συγγνώμη αν υπάρχουν λάθη ή αγένεια.
Σηκώθηκα, μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα στο επόμενο πανδοχείο.
Αλλά οι αποσκευές μου ήταν πολύ βαριές.
Σε αυτό το ταξίδι, όλες οι αποσκευές είναι
(1) μια βαλίτσα σαν σκουπίδι για το shamisen σε κομμάτια (2) μια μακριά βαλίτσα για το συναρμολογημένο shamisen μήκους 1,2 μέτρων
και μια μικρή τσάντα.
Όλες μου οι αποσκευές ήταν・Οι αποσκευές που κανονικά θα μεταφέρονταν σε μια βαλίτσα με λάστιχα ＋ ένα σετ από shamisen
και έπρεπε να τα μεταφέρω όλα με τα χέρια, χωρίς λάστιχα, οπότε αυτό ήταν αδύνατο για ένα κορίτσι.
Έχοντας μόνο δύο τετράγωνα να διανύσω, ξέμεινα από ενέργεια και άφησα τις αποσκευές μου στην άκρη του δρόμου.
Έφαγα ένα κρουασάν και παρακολουθώντας τους ανθρώπους που περπατούσαν, και αναστέναξα ότι ποτέ δεν θα γυρνούσα την Ευρώπη χωρίς να αγοράσω λάστιχα.
Αφού έφτασα στο επόμενο πανδοχείο, κατευθύνθηκα προς τη δουλειά με το σαμιζέν μου, γιατί ήταν Σάββατο και μπορεί να υπήρχε πολύς κόσμος.
Οι συνάδελφοί μου είχαν ήδη επεκτείνει το κατάστημα, και νομίζω ότι οι Ιάπωνες είναι πραγματικά παράξενα πλάσματα, επειδή αισθάνομαι αργοπορημένος, παρόλο που δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας.
Ο συνηθισμένος σκύλος ήταν στη θέση μου και ένα ζευγάρι αξεσουάρ είπε: "Σας κρατήσαμε μια θέση! Είναι μια όμορφη μέρα!" και απολαύσαμε όλοι μαζί τον ήλιο.
Καθώς ετοιμαζόμουν να παίξω, ένας κιθαρίστας που έπαιζε περίπου 100 μέτρα μακριά με ρώτησε: "Μπορείς να το μετακινήσεις λίγο;" Πολύ ωραία.
Ρώτησα το ζευγάρι, συμφώνησαν ότι ήταν σημαντικό να ενδώσουμε και ότι η εύρεση νέου σημείου δεν είναι τόσο κακή, και βρήκαμε λίγο πιο μακριά, εκεί που βρισκόταν χθες η ορχήστρα.
Μπορούσα να παίξω κοιτάζοντας τον Παρθενώνα, και το πλακόστρωτο πεζοδρόμιο έκανε τον ήχο του shamisen πολύ ηχηρό.
Ήταν λιγότερο καμένο από τον ήλιο από το χθεσινό μέρος, και ήταν ένας ανοιχτός χώρος όπου μπορούσαν να περάσουν τόσο οι άνθρωποι που πήγαιναν στον Παρθενώνα όσο και εκείνοι που είχαν τελειώσει τη βόλτα τους στο δρόμο της Πλάκας.
Απέναντι, υπάρχει ένα ψωμιτζίδικο, και ο γέρος από την πρώτη μέρα μιλούσε με το προσωπικό του καταστήματος. Με χαιρέτησε με ένα βλέμμα που έλεγε: "Είσαι εκεί σήμερα!".
Τη δεύτερη μέρα, οι δρόμοι μιας ξένης χώρας έγιναν το σπίτι μου. Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά πώς θα είναι η ζωή.
Από τα διάφορα λαϊκά τραγούδια Tsugaru που έπαιξα, ήταν το Yasaburo-busi που ο κόσμος ήρθε σε μένα περισσότερο, λέγοντας: "Είσαι πολύ ξεχωριστός!", "Από ποια χώρα είναι αυτό;", "Συγκινήθηκα" και πολλά άλλα.
Ένιωθα από τα πρόσωπα και τις φωνές τους ότι οι άνθρωποι που ήρθαν στην Ελλάδα από όλη την Ευρώπη και που ζουν στην Ελλάδα ήταν συγκινημένοι από τα βάθη της καρδιάς τους και όχι απλώς κολακευμένοι.
Η κυρία συγγραφέας από το Λονδίνο μου είπε: "Ενημέρωσέ με όταν έρθεις στο Λονδίνο!" και έγινε φίλη μου, οι οικογένειες που ταξίδευαν ήταν υποστηρικτικές και προσωπικές, και εγώ χάρηκα και θεραπεύτηκα από τα ηλικιωμένα ζευγάρια που χάρηκαν που με είδαν και μου έδωσαν καραμέλες.
Καθώς έπαιζα, ένα αγόρι προσγειώθηκε μπροστά μου, με ένα ηχητικό εφέ "schatto".
Με ρώτησε στα ιαπωνικά: "Είσαι Ιάπωνας;"
Κοίταξα και είδα ένα αγόρι περίπου 5ης ή 6ης δημοτικού να στέκεται εκεί, φορώντας ένα χνουδωτό μπλε σακάκι με μια ελαφριά πράσινη απόχρωση στους ώμους του, ιαπωνικό αλλά όχι ιαπωνικής ατμόσφαιρας.
Είπα, "Ναι, αυτό είναι shamisen!"
"Αφήστε με να πάω να φωνάξω τη μαμά και τον μπαμπά μου για ένα λεπτό!" Έφυγε σαν λαγός, και ο πατέρας του, η μητέρα του και ένα κορίτσι ήρθαν και είπαν: "Γεια σας!" και μπόρεσα να μιλήσω ιαπωνικά για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό.
Ζουν στην Αίγυπτο μέσω Συρίας και Ιορδανίας, και ταξιδεύουν στην Ελλάδα, και αύριο θα πάνε στα Μετέωρα. Τους είπα ότι τα Μετέωρα είναι παγωμένα.
Όταν τους είπα ότι σχεδίαζα να περιοδεύσω στην Ευρώπη, μου είπαν ότι υπήρχε ένας παίκτης shamisen Daniel στην Ουγγαρία, οπότε η Ουγγαρία προστέθηκε στο σχέδιό μου αυτή τη μέρα.
Βγάλαμε μια φωτογραφία μαζί, πήραμε και ένα φιλοδώρημα, ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας και είπαμε: "Τα λέμε στην Αίγυπτο!".
Περίπου 10 λεπτά αφότου χωρίσαμε, τα δύο παιδιά επέστρεψαν τρέχοντας.
"Εδώ είναι κάτι για σας! "Μου έδωσαν μια κάρτα SIM.
Όταν ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας, δεν είχα σήμα, οπότε οι γονείς την αγόρασαν για μένα. Έμοιαζαν με αγγέλους καθώς μου χαμογέλασαν και με χαιρέτησαν, λέγοντάς μου: "Καλή τύχη!".
Αφού ταξίδεψα στην Ευρώπη, επισκέφθηκα την Αίγυπτο, όπου είχα μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή και με έπεισε ακόμη περισσότερο ότι αυτοί οι γονείς πρέπει να είναι ο λόγος που τα παιδιά τους είναι τόσο υπέροχα.
Ήταν μια υπέροχη οικογένεια, ιαπωνική αλλά ξένη ατμόσφαιρα, φιλελεύθερη και ανοιχτή.
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
In Korean
일어나서 짐을 챙겨서 다음 숙소로 걸어갔습니다.
하지만 제 짐은 정말 무거웠습니다.
이번 여행에서 모든 짐은 다음과 같습니다.
(1) 샤미센을 조각낸 쓰레기 같은 케이스 (2) 조립한 1.2m 길이의 샤미센을 넣을 수 있는 긴 케이스
그리고 작은 가방.
내 모든 짐은・일반적으로 여행 가방에 넣을 수 있는 짐에 타이어와 샤미센 세트까지.
타이어도 없이 모두 손으로 들고 가야 했기 때문에 여자에게는 불가능한 일이었습니다.
두 블록밖에 남지 않은 상황에서 기운이 다 떨어져서 짐을 길가에 내려놓았습니다.
크루아상을 먹으며 걷는 사람들을 보면서 타이어를 사지 않고는 유럽을 돌아다니지 못할 거라고 한숨을 쉬었습니다.
다음 숙소에 도착한 후 토요일이라 사람들이 많을 것 같아 샤미센을 들고 일터로 향했습니다.
동료들은 이미 가게를 확장하고 있었고, 그런 규칙이 없는데도 지각하는 것을 보니 일본인은 정말 이상한 생물이라는 생각이 들었습니다.
평소 키우던 개가 제 자리에 있었는데, 액세서리 커플이 "우리가 자리를 비켜줬어요! 날씨 좋네요!"라고 말하며 다 같이 햇볕을 즐겼습니다.
연주를 준비하고 있는데 약 100m 떨어진 곳에서 연주하던 기타리스트가 "자리를 좀 옮겨주실 수 있나요?"라고 친절하게 물어보더군요.
양보하는 것도 중요하고 새로운 장소를 찾는 것도 나쁘지 않다고 동의해 주셔서 어제 오케스트라가 있던 곳에서 조금 더 떨어진 곳을 찾았습니다.
파르테논 신전을 바라보며 연주할 수 있었고, 자갈길이라 샤미센 소리가 매우 울려 퍼졌습니다.
어제보다는 햇볕이 덜 내리쬐고, 파르테논 신전을 가는 사람이나 플라카 거리를 걷다가 지나는 사람이나 모두 지나갈 수 있는 열린 공간이었어요.
길 건너편에 빵 가게가 있는데, 첫날 봤던 아저씨가 가게 직원과 이야기를 나누고 있었다. 그는 "오늘도 왔구나!"라는 표정으로 저에게 손을 흔들었습니다.
둘째 날에는 외국의 거리가 제 집이 되었어요. 인생이 어떻게 될지 알 수 없으니까요.
제가 연주한 다양한 쓰가루 민요 중에서 사람들이 "당신은 정말 특별해요!", "어느 나라에서 왔어요?", "감동했어요" 등의 말을 하며 가장 많이 다가온 것은 야사부로 버스였어요.
유럽 각지에서 그리스에 온 사람들, 그리스에 살고 있는 사람들이 단순히 우쭐해하는 것이 아니라 진심으로 감동하고 있다는 것을 그들의 얼굴과 목소리에서 느낄 수 있었습니다.
런던의 작가 아주머니는 "런던에 오면 알려주세요!"라고 말하며 친구가 되어주셨고, 함께 여행하는 가족들은 힘이 되어주셨고, 개인적으로는 저를 보고 반가워하며 사탕을 건네주시는 노부부에게 행복과 힐링을 느꼈어요.
게임을 하고 있는데 한 남자아이가 "삿"하는 소리와 함께 제 앞에 착지했습니다.
그는 일본어로 "일본인이세요?"라고 물었습니다.
고개를 들어보니 초등학교 5~6학년 정도 되는 남자아이가 어깨에 초록색이 살짝 가미된 푹신한 파란색 자켓을 입고 일본인이지만 일본 분위기는 나지 않는 모습으로 서 있었습니다.
저는 "네, 이게 샤미센이에요!"라고 말했습니다.
"엄마 아빠 잠깐 모시고 올게요!" 그는 토끼처럼 사라졌고 그의 아버지와 어머니, 그리고 한 소녀가 다가와 "안녕하세요!"라고 말했고 저는 오랜만에 일본어를 할 수 있었습니다.
그들은 시리아와 요르단을 거쳐 이집트에 살다가 그리스를 여행하고 내일 메테오라에 간다고 합니다. 저는 그들에게 메테오라는 춥다고 말했습니다.
유럽 투어를 계획하고 있다고 했더니 헝가리에 샤미센 선수 다니엘이 있다고 해서 헝가리가 오늘 제 계획에 합류했습니다.
함께 사진도 찍고, 팁도 받고, 연락처도 주고받으며 "이집트에서 보자!"라고 인사를 나눴어요.
헤어진 지 10분쯤 지나자 두 아이가 다시 달려왔습니다.
"여기 줄 게 있어요! " 그들은 저에게 SIM 카드를 주었습니다.
연락처를 주고받을 때 신호가 안 잡혀서 부모님이 대신 구입해 주셨어요. "행운을 빌어요!"라고 말하며 미소를 지으며 손을 흔드는 아이들의 모습이 천사 같았어요.
유럽을 여행한 후 이집트를 방문했는데, 그곳에서 인생이 바뀔 만한 경험을 했고, 그 부모님들 덕분에 아이들이 훌륭해졌다는 확신이 들었습니다.
일본인이지만 이국적인 분위기에 자유롭고 개방적인 멋진 가족이었죠.
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
In Chinese
使用翻译软件翻译，如果有任何错误或不礼貌的地方，请原谅。
我站起来，收拾好东西，走到下一家旅馆。
但我的行李真的很重。
在这次旅行中，所有的行李是
(1) 一个像垃圾一样的箱子，用来装零碎的三味线 (2) 一个长箱子，用来装组装好的1.2米长的三味线
和小包。
我所有的行李是......通常装在行李箱里的有轮胎的行李 ＋一套三味线
而我不得不全部用手拿着，没有轮胎，所以这对一个女孩来说是不可能的。
只剩下两个街区了，我没了力气，把行李放在路边。
我吃着羊角面包，看着走路的人，感叹不买轮胎就永远走不完欧洲。
到了下一个客栈后，我带着三弦琴去上班，因为今天是星期六，所以可能会有很多人。
我的同事们已经把店面扩大了，我觉得日本人真是奇怪的生物，因为我觉得迟到了，尽管没有这个规定。
通常的狗在我的位置上，一对配件夫妇说："我们给你留了一个位置！"！今天天气很好！"我们都在一起享受阳光。
当我准备演奏时，一个在100米外演奏的吉他手问道："你能把它移开一点吗？"非常好。
我问那对夫妇，他们同意必须让步，寻找新的位置也不是那么糟糕，我们找到了一个稍远的地方，也就是昨天管弦乐队的地方。
我可以边弹边看帕特农神庙，鹅卵石铺成的路面使三味线的声音非常嘹亮。
这里没有昨天的地方那么晒，而且是一个开放的地方，去帕台农神庙的人和在普拉卡街上走完的人都可以经过。
街对面有一家面包店，第一天的那个老人正在和店里的工作人员交谈。他向我招手，一副 "你今天在那里 "的表情。
第二天，异国他乡的街道成了我的家。你永远不会真正知道生活会是什么样子。
在我演奏的各种津轻民歌中，人们来找我的最多的是Yasaburo-busi，他们说："你很特别！"，"这是哪个国家的？"，"我被感动了"，等等。
我可以从他们的脸上和声音中感受到，从欧洲各地来到希腊的人和生活在希腊的人都从心底里被感动了，而不仅仅是受宠若惊。
伦敦的女作家说："你来伦敦的时候告诉我！"并成为我的朋友，旅行的家人都很支持我，而且是亲自支持我，那些老夫妇看到我并给我糖果，我很高兴，也得到了治愈。
当我在玩的时候，一个男孩在我面前降落，并发出 "schatto "的声音。
他用日语问我："你是日本人吗？"
我抬起头，看到一个大约五六年级的男孩站在那里，穿着一件蓬松的蓝色外套，肩膀上有一点绿色，是日本人，但没有日本人的气息。
我说："是的，这就是三味线！"
"让我去找我的爸爸妈妈来一下！" 他像兔子一样走了，他的父亲、母亲和一个女孩走过来，说："你好！"我很久以来第一次可以说日语。
他们经叙利亚和约旦住在埃及，在希腊旅游，明天去梅泰奥拉。我说他们Meteora很冷。
当我告诉他们我计划在欧洲各地旅游时，他们告诉我在匈牙利有一个三味线演奏家丹尼尔，所以匈牙利也加入了我这一天的计划。
我们一起拍了张照片，甚至得到了小费，交换了联系方式，并说："埃及见！"
我们分开后大约10分钟，那两个孩子跑回来了。
"这是给你的东西! "他们给了我一张SIM卡。
当我们交换联系信息时，我没有信号，所以父母为我买了它。他们看起来就像天使，他们微笑着向我挥手，说："祝你好运！"
在环游欧洲之后，我访问了埃及，在那里我有了一次改变生活的经历，使我进一步相信，这些父母一定是他们的孩子如此出色的原因。
他们是一个很好的家庭，日本人却有外国的气氛，自由而开放。
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
In Japanese
起きて荷造りをし、歩いて次の宿に向かった。
しかし荷物が本当に重い。
今回、三味線を持っていくために全荷物は
①三味線をバラバラにして入れるトラッシュのようなケース
②組み立てた1.2mくらいの三味線を入れる長いケース
と手荷物に全てを詰め込んでいる。
普段だったらタイヤ付きスーツケースに入れ乗せている荷物
＋三味線一式
を手で持つため、物理的に女子一人が手で持つには不可能な量だった。
あと2ブロック、というところで力尽き、もう荷物を道端において数十分呆然とした。
歩く人を眺めながらクロワッサンを食べ、タイヤを買わないとヨーロッパなんてまわれないなとため息をついた。
なんとか次の宿に辿り着いてから、土曜日だから人が多いかもしれないと思い三味線を持って職場に向かった。
すでに同僚は店を広げており、そんな決まりはないのに遅刻した気持ちになるから日本人はつくづく不思議な生き物だなと思う。
いつもの犬がわたしの定位置にいて、アクセサリーカップルが「場所取っておいたよ！めっちゃいい天気だねー！」と話しかけてくれて、みんなで太陽を愛でた。
弾こうと準備していると、100mくらい先で弾いているギタリストが
「ちょっと場所ずらせたりするかな？」とナイスに声をかけてきた。
カップルに聞くと、譲り合いは大事だし別の場所開拓してもいいかもね、と一緒に考え、少し離れた、昨日オーケストラがいたところを陣取ることにした。
パルテノンを見ながら演奏できて、石畳だから三味線の音がとても響き渡る。
昨日の場所より日焼けもしないし、パルテノン神殿にいく人とプラカの通りを歩き終わった人どちらも通る、開けた場所だった。
向かいにはパンのお店を出している人がいて、初日のおじいさんが「今日はそこなんだね！」みたいな顔で手を振ってくれている。
2日目にして異国の路上はわたしのホームになっていた。
本当に人生はわからない。
津軽の民謡をさまざま弾いてみた中で、人々が「どこの国の曲？」「心を動かされたよ」「あなたはスペシャルよ」と一番駆け寄ってきてくれるのは弥三郎節だった。
とにかくゆく人くる人、ヨーロッパ各国からギリシャに来ている人、ギリシャに住んでいる人がお世辞じゃなく心から感動してくれているのが、顔と声から伝わってくる。
ロンドンのライターの女性は「ロンドンに来たら教えて！」と友達になってくれたり、家族旅行をしている人は家族みんなで応援してくれるし、個人的には老夫婦が喜んでくれたり飴をくれるのが嬉しかったし癒された。
そうして弾いていたら「すちゃっ」という効果音が似合う現れ方で、男の子が私の前に降りたって
「日本人？」
と日本語で聞かれた。
思わず顔をあげたら、少しグリーンがかった青いふわふわのジャケットを肩にかけた小学5,6年生くらいの、日本人だけど日本人じゃない感じの雰囲気の男の子が立っていた。
「そうだよ、これ三味線」
と言ったら、
「ちょっとお父さんとお母さん呼んでくるから！」とうさぎのようにいなくなり、お父さんとお母さんと女の子みんなで来てくれて、「こんにちは」と久々に日本語を話すことができた。
聞いてみると、シリア、ヨルダンを経由して今エジプトに住んでおり、家族でギリシャ旅行に来て明日はメテオラにいく予定らしく、とにかく寒いとだけ助言しておいた。
ヨーロッパまわるつもりなんです、と話すと、ハンガリーに三味線を弾くダニエルと言う人がいるらしく、その場でまずハンガリーを訪れることが決定した。
一緒に写真を撮ってチップまでいただき、連絡先を交換して「エジプトで会おう！」と別れた10分後くらいに、子供二人が走って戻ってきた。
「これあげる！」とくれたのはSIMカードだった。
連絡先を交換するときに、わたしが電波がなかったのでご両親が買ってくれたらしい。
「がんばってね」と笑顔で手を振る二人は、天使のようだった。
ヨーロッパをまわったあとエジプトに訪れ、そこで人生観が変わるくらいの経験をしてさらに納得するのだが、
「この両親だからこんなにすてきな子達なんだな」
と納得してしまう素晴らしいご両親で、日本人だけど海外っぽい、リベラルでオープンな、とても素敵な家族だった。
https://www.instagram.com/japanese_shamisenist/
Contact : happy.michelle.island@gmail.com
この記事が気に入ったらサポートをしてみませんか？