故郷"ではない"サイゴンで（日越）

2023.5.15の旅日記：ベトナム🇻🇳ホーチミン市（別名サイゴン）
※ベトナム語で書いた文章を、日本語に意訳してみました。日本語で直訳すると、ベトナムを知らない人にはなんのこっちゃになりそうなところは、追記しています。

--------------------

サイゴンに訪れたのはこれで6回目だ。6回来たからと言って、サイゴンを知り尽くせたわけではない。例えば、サイゴンには1区から10区までの区と、数字以外の名前のついた区がいくつかあるのだが、私はその十数ある区の中でも、1区と3区の位置関係しかわからなかった。3区には友達が住んでおり、1区にはいつも泊まる宿があったからだ。他の区は、どんなふうに隣接しているのかすらわからない。（まぁ思えば、東京に6回来たからとて23区を覚えるには多分至らないだろうが）

Mình có ghé thăm Sài Gòn là lần thứ sáu. Đã đến sáu lần không có nghĩa là biết hết Sài Gòn. Thí dụ, mình chỉ có biết quận 3 và quận 1 ở đâu thôi. Quận 3 có nhà bạn. Quận 1 có khách sạn mình hay ở. Quận nào khác thì mình chẳng hề biết kế bên nhau kiểu gì.

そんなこんなで、サイゴンは、私にとって「第二の故郷」と呼ぶにはややまだ他人感のある土地だった。私はハノイに一年以上住んでいたこともあり、ハノイで住んでいた、北西部のバーディン区と、南部のハイバーチュン区に特に思い入れがある。そこは第二の故郷と呼んでいい気がする。

Như vậy rõ ràng Sài Gòn chưa thành "quê hương thứ hai" của mình. Quê hương thứ hai của mình ở Hà Nội, đặc biệt là quận Ba Đình và quận Hai Bà Trưng.

そのように、まだサイゴンにはどうも馴染めない感じがしていてもなお、空港に降り立ち、空港から市内に出るバスに乗って、非常に長く有名な通り、ナムキーコイギアを抜けて、有名な市場の近くのレロイ通りとの大きな交差点でバスを降りた瞬間、ふと涙腺が緩んだ。コロナ禍になって、何年も行けなかったベトナム、その間に何度夢に見たかわからないベトナムが、目の前にある。しかも、その交差点だけは、なぜかサイゴンの中でも「よく知っている風景」であり、私はその光景をありありと覚えていた（でもなかなか複雑な交差点で、さて四叉路だったのか、五、六かはよく覚えていない）。その記憶と、今目の前にしている感覚が一致している。これぞ、夢に見た瞬間。とうとうベトナムに帰ってきたのだ。

Thế mà lần này mình đặt chân tới Tân Sơn Nhất, đi xe buýt ra ngã tư Nam Kỳ Khởi Nghĩa / Lê Lợi xuống xe, là tự dưng mình chảy nước mắt. Có Việt Nam mình ngắm mơ bao trăm lần đã ở trước mắt mình. Và mình đã quen biết phong cảnh ngã tư đó rồi (dù không nhớ rõ đấy là ngã tư hay năm, sáu). Ôi chẳng biết mình đã mơ về khoảng khắc này da diết đến đâu. Mình cuối cùng đã về Việt Nam.

ベトナムの言葉は北部と南部で方言並みの違いがあり、北部方言を学んだ私にとって、南部のサイゴンの言葉はやや聞き取りにくい。でも、最初の日こそ随分ぎこちなかったものの、たった3日間いるだけで最後の方にはだいぶ会話ができるようになっていた。現地で過ごす3日間は、体感日本で本気で勉強する1ヶ月に相当する、いやそれ以上な気すらする。今回来る前には、日本でベトナム語を話そうとしても、だいぶ頭の中で考えて、思い出して、推敲して、ようやく話したり書いたりできた。しかし、今は流れるように言葉が出てくるのを自分で感じる。この3日間で、まぁそこそこのレベルまでは回復したと言えるだろう。もちろん、留学していた頃にはまだ程遠いが。

（そして、今回の旅を通して、1区、3区の他に、10区、ゴーバップ区、フーニュアン区がどこにあるのかという地理も把握できた。サイゴンは、少しは馴染みのある土地になってきたと言えるのではないだろうか）

Đối với những người học giọng miền Bắc như mình thì tiếng Việt ở Sài Gòn hơi khó. Mà ở đấy có ba ngày thôi mình lại nghe nói được tốt hơn ban đầu nhiều. Đúng là ở Việt Nam ba ngày bằng một tháng học hành ở bên Nhật. Trước khi đi mình phải suy nghĩ nhiều mới nói hay viết đc tiếng Việt ý. Mà giờ viết được như nước sông chảy xuôi. Có ba ngày đã đủ để mình khôi phục tới một mức độ kha khá dù chưa khôi phục hẳn như thời sinh viên. (Và trong chuyến đi lần này, ít nhất mình biết thêm được quận Gò Vấp, quận Phú Nhuận, và quận 10 ở đâu nữa, nên Sài Gòn cũng dần thành nơi quen thuộc r😆)