galiba paranoyaklık ettim

yaz tatili benim için hep unutulmaz bir dönem olmuştur. çünkü okul yok, ödev yok, sınır yok. bu yüzden genellikle boş zamanım olur ve bir sürü şey yaparım. sonuç olarak güzelce tatil yapıp okula deşarj olmuş bir şekilde başlarım. geçen sene bile böyle olmuştu bu- sınav senem diye sabahın 7’sinde kalkıp ders çalışıyordum. ki pek bir işe yaradığı da olmadı. - fakat bu sene farklıydı. zaten sınav açıklanana kadar rahat rahat oturamadım. aklım sürekli sonuç ne gelecek sorusundaydı. kusacak kadar korkuyordum. eğer başarısız olursam her şey biterdi ve zaten öyle de oldu. sınav sonucu açıklandı ve ailem benim üzüldüğümden daha çok üzüldü ben de günlerce atlatamadım. evet, belki bir yerden sonda biraz salmıştım fakat çalıştım ve hak ettiğim sonuç bu sonuç değildi. sonucuma o kadar çok üzüldüm ki hiçbir şey yapasım gelmiyordu bir şey yapmak istesem de gücüm yetmiyordu, üşeniyordum. bu metni yazmam bile bu yüzden bu kadar gecikti. al işte sınavdan kaç alacaksın acaba konuşması bitti de tercih muhabbeti başladı şimdi. nereye yerleşeceğimden onlara ne ki.. zaten başaramadım ve bunun yükü üstümde daha neden üstüme geliyorlar ki? onlara ne yaptım? ben şahsen bir şey yaptığımı düşünmüyorum. sınav sonucum istedikleri gibi gelmedikleri için mi atıyorlar bunca tribi. birbirimizi kırmaya ne gerek var ki? bu yalnızca bir sınav değil mi? daha sınavlara girmeyecek miyiz? ve ayrıca hani sonuç ne olursa olsun arkamda olacaklardı? hani sonuç ne olursa olsun beni hep seveceklerdi? hani önemli olan çalışıp denemiş olmamdı? güzel yalanlardı. gerçi yalan söylediklerini biliyordum çünkü hepsini tanıyorum ve bunları bana ilk yapışları değil. kırıcı. bunların hepsi üstümdeyken tatil falan kalmadı. sabahtan akşama kadar ekran başında oturduğum, geceleri uyuyamadığım, sürekli ağlamak istediğim, istemsizce agresif olduğum, kimsenin arayıp sormadığı bir “tatil” geçiriyorum. bu yaz diğer yazlardan farklı, diğerlerinden daha kötü. 

veya ben çok düşünüyorum, yine.