31 May 2023: May this be the tears of joy

อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงแม่ขึ้นมา ทั้งที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีแล้ว
ครั้งสุดท้ายที่คุยกัน เราจากกันมาด้วยไม่ดี เราทะเลาะกับเขาและก็คงเสียความรู้สึกด้วยกันทั้งคู่

เราไม่ค่อยได้พูดถึงแม่มากเท่าไร ไม่ว่าจะในวงสนทนาไหนก็ตาม 
มันเหมือนเป็นเรื่องต้องห้าม เพราะพ่อกับแม่เราเลิกกันไม่ดีเท่าไรนัก
เราแอบคิดถึงแม่เสมอ ตอนที่เราเป็นเด็ก
เวลาพ่อขับรถผ่านป้ายดาราคนหนึ่งที่หน้าเหมือนแม่ เราจะแอบร้องไห้อยู่ในรถพ่อ

ทุกวันแม่ เราจะแอบคิดเสมอว่า มันคงจะดีถ้าแม่ได้มางานวันแม่ที่โรงเรียน
เราจะได้มีแม่เหมือนเพื่อนคนอื่น แต่มันไม่เคยมีวันนั้น

วันนี้เราร้องไห้หนักมาก ได้ไปอ่านเจอข้อความหนึ่ง ใจความเขียนว่า…

พออ่านจบ เราร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก แบบที่ไม่รู้ว่าร้องทำไม
ใช่… เราไม่เคยรู้จักแม่เราเลย ในภาพความทรงจำของเราไม่เคยมีแม่อยู่ในเหตุการณ์ไหนในชีวิตเราเลย 
เราไม่เคยรู้เลยว่าแม่ชอบกินอะไร นิสัยแม่เป็นแบบไหน แม่ชอบพ่อตรงไหน แม่ชอบคนแบบไหน แม่เคยอยากไปเที่ยวที่ไหนบ้าง ตอนอกหักแม่รักษาใจตัวเองยังไง

เราไม่เคยรู้เลย

จำได้เพียงลาง ๆ ว่า ในตอนเด็กแม่จะชอบโทรมาหา แต่เราไม่สามารถคุยได้นาน เพราะที่บ้านจะไม่สบายใจ

เราคิดกับตัวเองเสมอว่าชีวิตเราต้องถูกสาปใช่ไหม? 
ทำไมครอบครัวเราถึงไม่สมบูรณ์แบบ ทำไมพ่อกับแม่เราต้องเลิกกัน

เราพยายามไม่เอาความทุกข์ตรงนั้นมาทำให้ชีวิตเราตกต่ำ เพราะคนที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์ ก็มักจะถูกตีหน้าอยู่แล้วว่าชีวิตก็จะต้องเหลวแหลก

แต่เราเลือกอะไรไม่ได้ ชีวิตเราถูกกำหนดมาแบบนี้
แต่ในเวลานี้ ตอนนี้ เรารู้สึกเสียใจมากเหลือเกินที่เราไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากร้องไห้ และปล่อยให้เหตุการณ์มันค่อย ๆ หายไป เพราะเดี๋ยววันพรุ่งนี้ก็คงมาในอีกไม่ช้า

แต่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า 'เรารักแม่' แม้ว่าแม่ไม่เคยเลี้ยงดูเรามา แต่เราก็รักเขา
ถ้ามีโอกาส ก็อยากจะทำความรู้จักกับแม่ให้มากขึ้น แต่ว่าเรามาไกลกันเกินกว่าจะเริ่มใหม่แล้ว

ขอให้น้ำตาของเราในตอนนี้ ทำให้ความทุกข์ใจของแม่สลายหายไป 
ขอให้แม่มีความสุข แม้ในวันที่ไม่มีพวกเราและพ่อ
ขอให้แม่เข้มแข็ง เราก็จะเข้มแข็งให้ได้เหมือนแม่เช่นกัน

May this be the tears of joy…