27th July 2023: 毎日を、自分らしく。

ในขณะที่ขึ้นรถไฟ ก็เหลือบไปป้ายโฆษณาธรรมดา ๆ ในป้ายเขียนว่า 
毎日を、自分らしく。

อ่านแล้วรู้สึกว่า ต่อให้เป็นคำพูดธรรมดาแต่ทำยาก พอลองหาความหมายแล้ว สะกิดใจเราพอสมควร แม้ความหมายจะไม่ได้มีความลึกซึ้งอะไร และอาจดูเบาบางมาก
แต่มันไม่ง่ายที่เราจะเป็นตัวเองได้ในทุกวัน…

ในตอนนี้เองก็ด้วย ไม่ได้อยู่ในสภาพจิตใจที่พร้อมจะเขียนอะไรสักอย่าง
แต่ต้องเขียนอะไรสักอย่างเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกนี้ออกไป…

ทำให้นึกถึงตัวเองตอนนั่งเครื่องบินกลับบ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน เราได้เขียนอะไรสักอย่างโดยที่คิดว่าคงไม่มีใครอยากจะอ่านมันสักเท่าไร ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ถ้าได้กลับไปอ่านอีกครั้งจะรู้สึกอย่างไร แต่เพราะรู้ว่าไม่มีใครอยากอ่านก็เลยไม่ได้กดดันตัวเองมากนัก 

เราใช้เวลาเขียนไม่นาน เขียนไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย และก็นึกถึงชีวิตตัวเองในช่วงเวลานี้ด้วย เราคงไม่ต่างอะไรจากคนหลงทาง

เจ้าผีเสื้อ
ผีเสื้อทุกตัวย่อมมีวันที่ปีกหัก
ย่อมมีวันต้องต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลก
แต่ไม่มีวันไหนสักวันที่ผีเสื้อจะยอมแพ้ต่อโชคชะตา
แม้ไม่รู้ว่าวันสุดท้ายของชีวิตคือเมื่อไร
มันยังคงบินต่อไปเรื่อย ๆ
เมื่อเจอกับดอกไม้ริมทางให้พอชื่นใจ
ก็ช่วยต่อลมหายใจให้กับผีเสื้อได้บ้าง

ผีเสื้อเอย
จงอย่าน้อยเนื้อต่ำใจไป
แม้ในวันที่เจ้ารู้สึกผิดหวังในชีวิต
แม้ในวันที่เจ้าปีกหักจนบินไม่ไหว
แต่ไม่ว่าอย่างไรเจ้ายังคงงดงามเสมอ
อย่าให้คุณค่าในตัวเจ้าถูกบดบังด้วยความเศร้าในใจ
บินต่อไป บินต่อไป
จนกว่าจะเจอบ้านที่อบอุ่น
เจอดอกไม้ที่งดงามที่ควรค่ากับเจ้า
แล้ววันนั้นจะมาถึง
ในอีกไม่นาน…

เจ้าก้อนเมฆ
เจ้าก้อนเมฆเอย
ใยเจ้าถึงได้ดูหม่นหมองเหลือเกินในเวลานี้
อาจเป็นเพราะฤดูของน้ำตาหรือเปล่า
เจ้าถึงได้ร้องไห้ไม่หยุดเช่นนั้น

เจ้าก้อนเมฆเอย
อดทนรออีกหน่อยนะ
อีกไม่นานฤดูร้อนก็จะเข้ามาทดแทน
ฤดูแห่งน้ำตาก็จะมลายหายไป
เจ้าจะได้เจอกับพระอาทิตย์ที่สดใสอีกครั้ง
ไม่ได้เจอกันนานเลย
สบายดีไหม?

พระอาทิตย์บอกมาว่า
ไม่มีฤดูไหนที่อยู่นานทั้งปี
และไม่มีฤดูไหนที่จะไม่ผันผ่านมาในชีวิตเรา
ทุกคนต้องเจอกับทุกฤดูทั้งนั้น

เจ้าก้อนเมฆเอย
เจ้ายังเด็กเกินไปนัก
ยังต้องเรียนรู้อีกมากว่าเจ้านั้นเป็นได้มากกว่านั้น
เจ้าจะอยากร้องไห้ก็ได้
เจ้าอาจจะหายไปจากท้องฟ้าเลยก็ได้
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
เจ้าก็เป็นสิ่งสวยงามที่มนุษย์หลงใหลเสมอ

ร้องไห้ให้พอในตอนนี้
แล้วกลับมาสดใสอีกครั้งในวันที่เวลาเจ้ามาถึง

เจ้าต้นไฮเดรนเยีย
วันนี้สดใสจังเลยนะคุณไฮเดรนเยีย
เจ้าก้อนเมฆร้องไห้ขนาดนี้
ทำไมยังคงยิ้มแฉ่งและสดใสอยู่ได้

ก็เพราะรู้ยังไงเล่า
ว่าในเวลานี้มีคนที่ต้องการฉันอยู่
ฉันเกิดมาเพื่อโอบอุ้มความเศร้า
และเปล่งประกายความสดใสให้กับคนอื่นยังไงล่ะ

เจ้าไม่สงสัยเลยหรือว่า
ทำไมในฤดูที่เปียกปอนขนาดนี้
มีแค่ฉันที่สดใสอยู่ได้แต่เพียงผู้เดียว
เพราะฉันคือดอกไม้ที่มาช่วยให้ใครต่อใครหายเศร้ายังไงล่ะ
ฉันจะยิ้มจนกว่าเธอจะหายดี

ฉันจะเบ่งบานจนกว่าท้องฟ้าจะกลับมาสดใสอีกครั้ง
แต่ถึงแม้ว่าตอนนี้ท้องฟ้าจะมืนหม่นเหลือเกิน
แต่เธอยังมีฉันอยู่
หันไปกี่ทีก็เจอฉันยิ้มให้แบบนั้น

อยากให้เธอมีความสุข
อยากให้เธอสดใสอีกครั้ง
เหมือนเช่นวันแรกที่ได้เจอกัน

เมื่อตอนที่เรามองย้อนกลับมาในวันนี้ เราหวังว่าเราจะมีความสุขกับตัวเองและมองว่าสิ่งที่เราเขียนในวันนี้เป็นเพียงช่วงเวลายากลำบากที่ใครก็ต่างต้องเจอ 

แล้วพบกันใหม่ในวันที่ท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง