4daagse Nijmegen (Dag 4) "De dood of de gladiolen"

[ Dag 4(Cuijk)/42.5km ]

19 - juli 2019

4:00 - Ik sta op en bereid me voor
5:15 - De bus naar het startpunt vertrok

Toen ik 's morgens opstond, had ik een ongemakkelijk gevoel in mijn rechter enkel. Mijn rechterknie doet vaak pijn maar dit was de eerste keer dat ook mijn mijn rechter enkel en scheenbeen niet op hun best voelde. 😣Maar ik kon niet treuzelen en te veel stil staan bij mijn pijntjes. Ik moest opschieten voor vertrek. Op de blaar die ik gisteren had gekregen plakte ik een pleister en vertrok.

[ Dankjewel allemaal ]

De ochtendzon was mooi en het leek lekker weer te worden vandaag. Iedereen wachtte op de start en was vol hoop dat het een goede dag zou worden. ↑Die drie meisjes met rode en roze ballonen zag ik elke dag.

5:45  Start

Toen ik voor de laatste keer bij het startpunt aankwam. Leek het wel een eindpunt voor alle jongeren. Die weer laat op waren gebleven om iedereen aan te moedigen. 😆

Het begin van de route was hetzelfde als de laatste twee dagen. De man met speciale kleding en een bel stond weer bij de rotonde. De oude man en zijn vrienden op het balkon. (Tenminste ik dacht dat hij een oude man was, maar toen ik later de foto's bekeek bleek het gewoon jongen in de 20 te zijn. 😅) Ik zag ze allemaal drie dagen achter elkaar op dezelfde plek. 

Vandaag zou ook de laatste dag zijn dat ik de auto's zou horen toeteren vanaf de snelweg. En de politie en andere mensen die elke ochtend aanwezig om ons te steunen....

Ik wil ze allemaal hartelijk bedanken. 

Dank jullie wel allemaal!  😊

Thank you so much! 😘

ありがとう！（Arigato）😌🥰

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･'(*ﾟ▽ﾟ*)'･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

De plek vlakbij de accommodatie was zo mooi. Ik kon tot 10km prima wandelen met mijn favoriete muziek op. Maar daarna werd het een stuk zwaarder door de pijn in mijn enkel. Ik nam een daarom een pauze en belde mijn vriend. Hij belt me elke ochtend voordat hij naar zijn werk gaat. Ik vertelde hem over de mijn enkel en hij vroeg mij hoe laat ik ongeveer klaar zou zijn. Meestal duurde het negen uur voor mij om de 40km te lopen, maar door de pijn in mijn enkel dacht ik dat het wel iets langer zou duren vandaag. Ik hoopte echt dat ik de laatste dag ook uit kon lopen en nog genoeg energie zou hebben om thuis te komen.

Ik vertelde hem dit en hij zou naar de station komen om mij op te halen als ik terug kwam. We zeiden tot vanavond en hingen op. "Het komt goed. Ik heb nog genoeg tijd voor de tijdlimiet(17:00)", dacht ik bij mezelf. Maar ik heb pijn. Mijn angst dat ik het niet haal verdwijnt niet. 😕

[ Pijn ]

8:58 - Afstand tot finish 30,3km (bij het 12,2km punt)

Toen ik na mijn pauze begon met lopen, deed mijn enkel toch pijn. Ik zag op een bord dat de afstand tot de finish nog 30,3km is. Mijn angst werd groter. Het was echt moeilijk om in deze situatie door te lopen. 

Plotseling zag ik iets geweldigs. Eindelijk heb ik iemand gevonden die op klompen wandelt!! 

"Ik zocht u 4 dagen lang en eindelijk heb ik u gevonden.", dacht ik. ✨

Helaas werkte dit niet tegen mijn pijn. 

PITTIG 😣 (>_<)

YEAH!  😎 ＼(^o^)／  Kom op! ＼＼\\٩( 'ω' )و //／／

Ik gebruikte een sampletje cool gel die ik had gekregen bij de aanmelding, maar het werkte helemaal niet. Het was niet verkoelend. Wat was dat? 🤨 Voor mij had het geen nut. "Ik moet iets doen. Wat kan ik veranderen?", dacht ik. Ik besloot mijn houding iets aan te passen. Ik liep meer vanuit mijn heupen. Zoals model. Dat werkte wel! 

Tussen 10:35 en 11:00 nam ik een tweede pauze en at mijn lunch. Oh wat deed mijn enkel toch pijn. Omdat het erger werd als ik rustte, besloot ik vanaf nu door te lopen.

[ Onvergetelijke plekken ]

Ik kwam in een klein dorp aan. Het dorp heet Linden en leek op een kleine themapark. 

Mensen hebben veel liefde gestopt in het maken van alle mannequins. 🤡 Heel uniek vergeleken met de andere plekken die ik bezocht had. Geen luide muziek en gejuich, maar het had iets weg van een attractiepark. Ik wil dit nog een keer zien.

Ik liep ook vandaag weer door heel veel mooie plekken. De route op de 4e dag voelde als een schilderachtig landshap.

Sommige mensen hadden al gladiool op hun rugzak.

Ik kwam vervolgens weer in een andere stad, genaamd Cuijk aan. Er heerste een feestelijke sfeer met veel muziek. 🎵

Toen begon het nummer: "Bloed Zweet en Tranen". Yes! Het refrein begon en natuurlijk ik schreeuwde mee: "BLOED, ZWEET EN TRANEN!!!!!". Tijdens dit nummer, voelde ik geen pijn.

Eindelijk begrijp ik waarom iedereen dit nummer zingen. Dit nummer werkt als een soort pijnstiller!!??

12:42 - Afstand tot finish 14,5km (bij het 28km punt)

Veel mensen hadden zich in de stad verzameld zich om te feesten langs de rivier. 

Toen ik Cuijk uit liep, stak ik een ponton brug over die soldaten speciaal voor de laatste dag van de 4daagse hadden voorbereid.

Cuijk was een indrukwekkende stad voor mij. Ik hoop dat ik deze plek nog een keer zou kunnen bezoeken.

[ Zweet en Tranen ]

Toen ik mijn Whatsapp berichtjes checkte, had ik veel berichtjes ontvangen. Ik was zo blij dat zoveel familieleden me aanmoedigden en was daardoor zo geraakt dat ik moest huilen van blijdschap. Ik had zweet en tranen waardoor mijn gezicht helemaal nat was. 😭 Gelukkig bloede ik niet en kon ik mijn tranen verbergen achter mijn zonnebril.

Terwijl ik liep dacht ik aan iedereen die mij een berichtje had gestuurd  waardoor ik plots weer 3km had gelopen. Tijdens die 3km voelde het ook alsof ik wat sneller liep. Ik voelde de pijn niet. 

De laatste 11.5km waren echter heel moeilijk.  

De vermoeidheid van de afgelopen 4 dagen hadden zich opgestapeld en ik was nu echt uitgeput. Sommige mensen liepen nog prima, maar bij andere mensen was de uitputting ook echt te zien, waardoor ze alleen in een langzaam tempo( echt stap voor stap )konden lopen. Zelfs als je langzaam loopt, kun je deze laatste afstand in ongeveer twee en een half uur lopen. "Het is okay. Er is nog tijd.", is wat je tegen jezelf moet zeggen. 

Nog 8,5km... Nog 8km....  Nog 7,5km..... Nog 7km......

Ik bleef mijn resterende afstand checken, maar het laatste stuk ging echt heel langzaam. 😓

Gelukkig stonden overal mensen om ons aan te moedigen. Zelfs als ik hier zou vallen, dacht ik dat een supporter mij wel naar het doel zou rollen of over de eindstreep zou dragen. 

[ Mr. P ]

Nog 5.6km... Dat betekent dat ik nog meer dan een uur moet lopen. 😟

Het was een grote straat, maar het was druk met veel mensen. Ik heb een gladiool gekregen van een man die liep achter mij.

Ik dacht dat ik geen gladiool zou krijgen. 🌼

 Dit maakte mij blij maar voelde de vermoeidheid snel terugkomen.

Iedereen bleef gewoon doorlopen richting de finish. Sommige vrolijke mensen reageerden op het juichende publiek met een luide schreeuw. Maar zo'n energie had ik niet. 😑

 Ik dacht dat ik echt geen extra beweging moest maken als ik de finish wilde halen. Ik moest mijn benen blijven bewegen. 😐

Niet alleen langs de straat maar ook achter ramen en op daken stonden mensen ons aan te moedigen. Overall was feest. Ik heb vier dagen geweldig geschreeuw gezien, maar blijf hiervan onder de indruk. 🥳

Nog een klein stukje. Ik liep over de weg die ik op maandag en vanochtend was gepasseerd. Ik wist dat als ik daar de hoek om zou lopen dat ik daar de laatste keer over de finish zou lopen.

Plotseling stond er iemand voor mij! De persoon riep mijn naam en omhelsde me! Ik wist niet wat er gebeurde! 

Wow! Dat was Mr. P (Mijn schoonvader)! Www..waarom is hij hier!?!? 🤭

Door het zien van zijn gezicht en de verrassing dat hij hier voor speciaal mij was, hield ik mijn zenuwen niet meer onder bedwang en barstte in tranen uit. Ik wist niet wat ik moest denken, maar ik was echt enorm geraakt. 

Wow! Hij kwam hier speciaal om mijn aan te moedigen. Wat cool en lief!

Maar er was nog een verrassing vertelde hij. Hij draaide mij om en wees naar het publiek. En hij zei dat mijn vriend er ook is.

"Wat? Echt? Hoe dan? Hij moest vandaag toch werken?", dacht ik. 😳

Mijn tranen bleven stromen toen ik zijn gezicht zag. 😭 Zo enorm blij en emotioneel werd ik hier van. Deze verrassingen had ik echt niet verwacht. Ik liep even kort naar de zijkant. Mijn schoonvaders vrouw was er ook. Ze gaven me ieder een mooie gladiool en een warme knuffel. 🥰 Na gedag te zeggen en ze te bedanken liep ik samen met mijn vriend over de finish. Ik was heel blij.

Ik liep voor de laatste keer naar het loket, waar ik mijn medaille op kon halen! Ik ging elke dag naar hetzelfde loket, waar elke dag dezelfde twee vrouwen zaten. Er waren veel deelnemers waardoor ik heel blij was dat ze mij elke dag herkenden, met mijn naam begroetten en nu feliciteerden met mijn medaille. 

[ Epiloog ]

Mijn vriend en schoonvader hadden al gepland om naar Nijmegen te komen maar hadden dit geheim gehouden voor mij. Mijn schoonvaders vrouw had een bericht gestuurd om te vragen hoe het met mij ging en hoe laat ik zou finishen, maar ik had geen idee dat zij mij op zouden wachten. 

Later ben ik er achter gekomen dat mijn vriend al een paar uur naar mij aan het zoeken was, om te zorgen dat hij mij niet over het hoofd zou zien. Toen hij mij eindelijk zag, heeft hij blijkbaar een paar keer heel hard mijn naam geschreeuwd.

Maar helaas hoorde ik niks. Ik was mij zo aan het focussen op het halen van de finish, dat alle energie naar mijn benen ging. Omdat ik mijn schoonvader het hek langs de tribune en rende ondanks zijn slechte knie dwars door de mensen naar mij toe. Super cool Mr. P! Topper! 😘

De volgende dag werd ik wakker met een dikke rode rechterenkel. Ik heb mijn enkel nog nooit zo gezien. Ik had niet echt pijn, maar ik was de hele dag lui en deed lekker een dagje niks thuis. 

De week na de 4daagse werd het super heet in Nederland. Het werd tussen de 39 en 40 graden. Ik was echt heel blij dat de 4daagse niet in deze hitte was. Ik kan niet lopen in zulk heet weer. Mijn eerste 4daagse was perfect! Mijn conditie en het weer, niet te heet en geen regen. Tijdens de 4daagse, voelde ik veel verschillende emoties. Ik realiseerde me opnieuw wat ik echt wil koesteren en wat belangrijk voor mij is. 

Dit was de mooiste herinnering van dit jaar. Ik zal dit moment nooit vergeten. 😍✨

Bedankt voor het lezen! En bedankt voor je steunen!

↑Mijn overbelastte been. Bedankt. Heel goed gedaan. 

Ben je na het lezen van dit verhaal in de 4daagse geïnteresseerd geraakt?

Laten we dan volgend jaar samen lopen :)

さいごに

やっと書き終えた4daagseのオランダ語日記。

最後まで読んでいただきありがとうございました！

大会期間中は、疲れていても毎晩スマホにその日の出来事や心境などを走り書きで綴っていました。

大会は数ヶ月以上も前に終わっているのに、忙しさにかまけて中々ブログに書き出せない。書き始めても、書き終えるまでこれまたかなり時間がかかりましたが、一世一代のチャレンジであろう4daagesの楽しい思い出を振りながら書きました。
日本語のブログ→　https://www.mooieiland.com/4daagse-nijmegen-04/

オランダ語でも日記を書いたのは、サポートしてくれた家族や同僚にシェアするのと、オランダ語のライティング練習の為。軽い気持ちで書き始めましたが、英語でも大変なのにオランダ語で書くのはさらに難しかったです。パートナーによる添削→書き直しの繰り返しで書き終えるのにかなりの時間を要しましたが、書き始めたからには途中でやめる訳にもいかない。別に学校や仕事上の大事な書類を書いている訳でもないけれど、シェアする＆ライティングの練習という目的も達成できたので頑張って書いてよかったかなと思います。